Η δημιουργία ενοχών

Μοιράσματα εμπειριών με φίλη ως προς την σχέση με τη μητέρα της

Όταν δεν κάνω αυτά που μου λέει η μητέρα  μου προσπαθεί να μου δημιουργήσει ενοχές .Όμως δεν καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να σκέφτομαι όπως θέλει.Πέφτει κάτω στο πάτωμα.τραβάει τα μαλλιά της ,κλαίει και οδύρεται λες και φταίω σε κάτι!
Τα παιχνίδια εξουσίας στις ψυχές των ανθρώπων! Η μόνη αληθινή ενοχή είναι όταν παραβαίνουμε τον νόμο της συνείδησής μας και όχι όταν δεν κάνουμε τις εκάστοτε επιθυμίες των άλλων ,ας είναι και στενά συγγενικά μας πρόσωπα ή και πρόσωπα που αγαπάμε πολύ.
Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα των άλλων μόνο για τα δικά μας. Δεν θα με κάνεις να σε αγαπώ. Θα το νιώσω μόνη μου. Ελέγχουμε τον εαυτός μας εμείς οι ίδιοι. Ό,τι και αν κάνεις μπορεί να με επηρεάσεις αλλά δεν θα το έχω επιλέξει. Είναι όμορφο να σεβόμαστε τα κλειδιά της ύπαρξης του άλλου και μην τα παραβιάζουμε. Αν θέλει θα ανοίξει μόνος του την ψυχή του ενώπιον μας. Μην ξεχνάμε τη φράση του Χριστού:Ιδού έστηκα επί τη θύρα και κρούω..Δεν την παραβιάζει με το ζόρι. Εμείς επιλέγουμε αν θα Του ανοίξουμε.Αν λειτουργούσε αυτός ο σεβασμός στις μεταξύ μας σχέσεις θα έλειπαν οι σχέσεις οι μυστικές εξουσίας που αναγκάζουν με το ζόρι τον σεβασμό,την αγάπη,την συμπάθεια ,την ελεημοσύνη..Το νόημα είναι κάποιος να συγκινηθεί μόνος του να τα κάνει. Αν θέλουμε να τον συγκινήσουμε κάποτε να τα κάνει ,ας μιμηθούμε την ευγένεια του Χριστού και ας μην παραβιάζουμε με τρόπους που δημιουργούν ακόμα και ενοχές.

Την χειρότερη ενοχή ,την ενοχή της αμαρτίας ,την πήρε η Θυσία του Χριστού μας. Δεν απαιτεί να την αποδεχτούμε αλλά μας λέει:Όποιος θέλει ας με ακολουθήσει και να εναποθέσει το βάρος των αμαρτιών του.