Mόνο ένα όνειρο ψυχής ..

Κρυφτήκαμε πίσω από λέξεις ανώδυνες,

μα η ψυχή μας γνώριζε ..

Ζήσαμε τα πιο όμορφα όνειρα 

με ήχους μουσικής 

σε μυστικές συναυλίες,

γιατί η ψυχή ήξερε τον τρόπο ..

Δρέψαμε καρπούς από κήπους 

άγνωστους στους πολλούς,

και μυρίσαμε άνθη αμάραντα,

χωρίς ποτέ να το μάθει κανείς.

Μυστικά φυλαγμένα 

σαν κόρη οφθαλμού ...

Παίξαμε το παιχνίδι του έρωτα 

όπως τα παιδιά,

και απολαύσαμε στιγμές γήινες,

καρφωμένοι σαν πουλάκια 

σε ξόβεργα χωρίς αναπνοή.

Μια παγίδα ο έρωτας,

μια ανάσα μόνο η ζωή μας 

και την πήραμε όλη 

σε μια μόνο στιγμή ..

Και κάποια στιγμή 

το ταξίδι τελειώνει.

Ο κύκλος κλείνει.

Η ζωή συνεχίζει πάντα,

πιο δυνατή από μας, 

πιο δυνατή απ όλα 

Κι έρχεται η ώρα 

του πικρού αποχωρισμού 

Κανείς δεν θέλει που φεύγει.

Κι αποσκευή μονάχα μία ..

Αυτή η ψυχή 

Η δυνατή κι αδύναμη 

συγχρόνως 

που κυνηγούσε πάντα 

σαν άλλος Δον Κιχώτης 

ένα όνειρο,

που όλο έφευγε μακριά.

Πιο μακριά, πιο μακριά 

μέχρι που χάθηκε 

Τι πικρό,

μόνο ένα όνειρο ψυχής 

ν ανακαλύπτουμε στο τέλος 

πως ήταν η ζωή μας όλη.

~Δήμητρα Καμπούρη Ξανθού~